Doktryna Eisenhowera była doktryną polityki zagranicznej Stanów Zjednoczonych, sformułowaną przez prezydenta Eisenhowera. Określa stosunek do państw Bliskiego Wschodu: pomoc dla tych państw, w tym także militarną. Stanom Zjednoczonym chodziło o zabezpieczenie się przed ewentualną agresją komunistyczną ze strony Związku Radzieckiego.
