Doktryna Dullesa ogłoszona została w 1949 roku przez sekretarza stanu w administracji Eisenhowera Johna Dullesa. Zakładała zmianę podstawowej doktryny amerykańskiej polityki zagranicznej z dotychczasowej – powstrzymywania ekspansji światowego komunizmu – na doktrynę wypierania (roll back) obecności Związku Radzieckiego w rejonach będących pod jego kuratelą. Głównym terenem, na którym miano wypierać wpływy radzieckie, były państwa-satelity ZSRR w Europie Środkowej i Wschodniej. Wypieranie Związku Radzieckiego miało odbywać się radykalnymi środkami, włącznie z zagrożeniem wybuchem III wojny światowej. Doktryna stanowiła element zaostrzającej się zimnej wojny. Jednak nie doprowadziła ona do praktycznych rezultatów, w postaci wyzwolenia jakiegokolwiek ówczesnego kraju komunistycznego.