Człowiek pracy to jedna z kategorii typologicznych osobowości społecznej Floriana Znanieckiego określająca osoby, które zaczęły pracować we wczesnej młodości, także pomocniczo, co było przyczyną tego, że zarówno kręgi wychowawcze jak i kręgi zabawy szybko przestały mieć na nie wpływ. Jest to kategoria znacznie zróżnicowana, ze względu na wiele specjalizacji i różnych środowisk pracy.
W przeciwieństwie do ludzi dobrze wychowanych, ludzie pracy w swoim środowisku nie są przygotowywani do przyszłych ról, jakie mają odgrywać, a ról tych uczą się od początku w teraźniejszości, będąc pomocnikami w pracy czy młodocianymi pracownikami. Ich stosunek do pracy zdominowany jest przez poczucie obowiązku i użyteczności pracy. Ludźmi pracy w tym rozumieniu nie są wszystkie osoby pracujące. Jednostki tego typu w kręgach pracy, zarówno w przedsiębiorstwach, jak i rodzinie rolniczej podlegają kontroli ze względu na ekonomiczne, użyteczne dla grupy, efekty ich działania. W początkowym okresie pracy osoby młodociane muszą podlegać zarówno grupie, jak i poszczególnym osobom, znajdującym się wyżej w układzie hierarchicznym, nie mogąc rozwijać własnej inicjatywy. Dla człowieka pracy postrzeganie świata odbywa się przez pryzmat hierarchii i pozycji ekonomicznych, a nie, jak w przypadku człowieka dobrze wychowanego, przez pryzmat własnego systemu wartości.