Temperament to podstawowe, względnie stałe czasowo cechy osobowości, które manifestują się w formalnej charakterystyce zachowania. Cechy te występują już we wczesnym dzieciństwie i są wspólne dla człowieka i zwierząt. Będąc pierwotnie zdeterminowany przez wrodzone mechanizmy fizjologiczne, temperament podlega zmianom zachodzącym pod wpływem dojrzewania (i starzenia się) oraz niektórych czynników środowiskowych.
Badaniami temperamentu zajmowali się m.in. Hipokrates, Jan Strelau, Iwan Pawłow, Hans Eysenck, Arnold Buss, Robert Plomin, William Sheldon oraz Ernst Kretschmer. Ich badania należą do nurtu psychologii konstytucjonalnej.