Czyn przepołowiony zwany także przepołowionym typem czynów zabronionych lub bitypem to typ czynu zabronionego, który inkorporuje dwie grupy czynów spełniających w zasadzie te same znamiona, przy czym jedna grupa będzie zakwalifikowana jako przestępstwo, druga ? jako wykroczenie, po spełnieniu pewnego dodatkowego kryterium.
Czyn przepołowiony jest więc w tym sensie podzielony na dwie części. Dodatkowe kryterium, rzeczowe lub ocenne, wyznacza granicę pomiędzy przestępstwem a wykroczeniem. Np. kradzież rzeczy do pewnej wartości (według obowiązującego kodeksu wykroczeń do 250 zł.) jest kwalifikowana jako wykroczenie (odpowiedzialność na podstawie Kodeksu wykroczeń), a powyżej ? jako przestępstwo (odpowiedzialność na podstawie Kodeksu karnego). Podobnie w przypadku oszustwa podatkowego, jeśli kwota uszczuplonej lub narażonej na uszczuplenie należności publicznoprawnej jest wyższa niż pewien określony ustawowo próg sprawca odpowiada za popełnienie przestępstwa, jeśli jest niższa – jak za wykroczenie (w obu przypadkach na podstawie Kodeksu karnego skarbowego), w przypadku nieprawidłowości w wykorzystaniu dotacji lub subwencji kryterium kwalifikacji bitypowej jest umyślność/nieumyślność.
Metoda wyodrębnienia przestępstw i wykroczeń w oparciu o czyny przepołowione wyklucza idealny i pomijalny zbieg przestępstwa i wykroczenia. Idealny zbieg jest wykluczony w związku z tym, że nie ma krzyżowania się znamion. Zbieg pomijalny również nie zachodzi, ponieważ przestępstwo bitypu nie wchłania („konsumuje”) znamion wykroczenia (podział tutaj jest „logiczny”).