Analogia Legis to argumentacja odwołująca się do założenia o konsekwencji ocen prawodawcy. Opiera się na stwierdzeniu podobieństwa między faktem unormowanym i nieunormowanym. Na tej podstawie następuje wiązanie takich samych skutków prawnych z faktem nieunormowanym, jakie są wiązane przez prawo z faktem unormowanym.
Można to objaśnić na następującym przykładzie: jeśli obowiązuje norma N1 dotycząca stanu rzeczy S1, która jest wyrażona w tekście prawnym, to odwołując się do założenia o konsekwencji ocen prawodawcy należy wnosić, że obowiązuje też norma N2 niewyrażona w tekście prawnym, ale regulująca stan rzeczy S2 w sposób istotnie podobny do stanu rzeczy S1.
Istnieją kontrowersje dotyczące odróżnienia analogii legis od wykładni funkcjonalnej i rozszerzającej. Wg Z. Ziembińskiego, analogia legis to szczególny przypadek wykładni funkcjonalnej.