Bierny opór to sprzeciw bez używania siły fizycznej lub bez większej aktywności. Pojęcie to jest związane z obywatelskim nieposłuszeństwem i niekiedy bywa używane zamiennie. Za jego twórcę uznaje się Mahatmę Gandhiego, który zachęcał swoich rodaków, by w ten sposób przeciwstawiali się brytyjskim władzom kolonialnym w Indiach.
Według Gandhiego „bierny opór powstał jako broń ludzi słabych. Nie wyłącza on możliwości, że dla osiągnięcia celu użyją fizycznej przemocy”.
Bierny opór propagował również Martin Luther King. W Polsce lat 80. XX wieku był stosowany m.in. przez Ruch Wolność i Pokój.
Najczęściej stosowaną techniką biernego oporu wobec sił porządkowych jest położenie się na ziemi. Większe grupy manifestantów także siadają, chwytając się za skrzyżowane ręce i przytrzymując się wzajemnie. Przykucie się kajdankami do poręczy czy latarni też jest uważane za technikę biernego oporu.
Takie formy biernego oporu często stosują aktywiści ruchów ekologicznych, np. Greenpeace.