Benchmarking (badania porównawcze lub analiza porównawcza) jest praktyką stosowaną w zarządzaniu, polegającą na porównywaniu procesów i praktyk stosowanych przez własne przedsiębiorstwo, ze stosowanymi w przedsiębiorstwach uważanych za najlepsze w analizowanej dziedzinie. Wynik takiej analizy służy jako podstawa doskonalenia. Jest to praktyczna realizacją przysłowia: „trzeba się uczyć na błędach, ale lepiej uczyć się na cudzych błędach, niż na swoich”.
Benchmarking nie jest zwykłym naśladownictwem, nie polega na podpatrzeniu sposobu pracy innych, aby tak samo postępować u siebie. To wykrywanie czynników, które sprawiają, że analizowany proces jest wykonywany efektywnie, a następnie wskazanie podobnych możliwości we własnym przedsiębiorstwie. To uczenie się i twórcze adaptowanie najlepszych praktyk . Benchmarking stosuje się także w sferze polityki publicznej.
Rodzaje benchmarkingu
- wewnętrzny ? szukanie najlepszego oddziału czy filii w firmie i wzorowanie się na nim;
- zewnętrzny ? zwany konkurencyjnym (porównywanie z konkurentami we własnej branży, plasowanie się na ich tle);
- funkcjonalny ? szukanie wzorca w innych firmach realizujących tę samą funkcję np. wydział logistyki, księgowości, itp., konieczność dostosowania do własnych potrzeb ? zaleta: dużo usprawnień, wada:? potrzeba dużo przeróbek by mógł być stosowany u nas;
- ogólny – stosowany tylko w USA.