Chromosfera to cienka warstwa atmosfery słonecznej, rozciągająca się do wysokości rzędu tysięcy kilometrów nad fotosferą. Najniższe warstwy chromosfery mają temperaturę ok. 4500 K, która wzrasta wraz z wysokością i osiąga kilkadziesiąt tysięcy kelwinów u podstaw warstwy przejściowej. Za ten wzrost odpowiedzialne jest pole magnetyczne Słońca.
Chromosfera jest widoczna gołym okiem jedynie podczas całkowitych zaćmień Słońca. Zaraz po zakryciu fotosfery przez Księżyc widać cienką purpurową obwódkę otaczającą z jednej strony ciemny dysk Księżyca. Charakterystyczna barwa tej obwódki jest powodem, dla którego nazwano ja chromosferą. Wynika ona z silnej emisji w linii H?, która znajduje się w czerwonej części widma.
Charakterystycznymi elementami chromosfery są cienkie twory w kształcie „palców” świecącego gazu, które przypominają źdźbła ogromnego pola ognistej trawy wyrastającej z fotosfery. Są to spikule (bryzgi chromosferyczne). Materia ta unosi się do szczytu chromosfery, a następnie po ok. 10 min. opada na fotosferę.
Spikule nie są rozmieszczone w chromosferze przypadkowo, lecz gromadzą się na brzegach dużych komórek o rozmiarach około 30000 km. Struktura tych komórek zwana jest siatką chromosferyczną bądź supergranulacją i wiąże się ją z wielkoskalową konwekcją materii pod fotosferą.