Równonoc (ekwinokcjum) występuje 2 razy w ciągu okresu pełnego obiegu danej planety po orbicie wokół Słońca. Dla Ziemi jest to dwa razy w roku – 20/21 marca (równonoc wiosenna – Słońce przecina równik w gwiazdozbiorze Barana) i 22/23 września (równonoc jesienna – Słońce przecina równik w gwiazdozbiorze Wagi). Jest to czas obejmujący jedną dobę ziemską, w którym to centrum tarczy słonecznej obecne jest tyle samo czasu pod i nad horyzontem, a promienie słoneczne padają na równik pod kątem 90?. W tych dniach Słońce wschodzi dokładnie na wschodzie, a zachodzi na zachodzie. Ponieważ słońce widziane jest jako tarcza, a dzień zaczyna się lub kończy, gdy padają pierwsze lub ostatnie promienie ze skraju tarczy, kiedy centrum tarczy jest pod horyzontem, to w czasie równonocy dzień jest dłuższy od nocy o około 14 minut. Prawdziwa równonoc występuje kilka dni bliżej zimy.
Na skutek występowania precesji osi Ziemi, punkty równonocy przesuwają się po ekliptyce. Pokonanie pełnego obiegu zajmuje 25 770 lat (rok platoński).