Rzekotka drzewna

Ta powszechnie znana mała żabka (do ok. 5 cm długości) ma ciało delikatne, owalnie wydłużone i spłaszczone grzbietobrzusznie. Grzbiet ciała ma jednolicie zielony, choć czasami zdarzają się osob­niki błękitne, u których komórki barwnikowe w skórze nie wytwarza­ją żółtego pigmentu. Rzekotki występują w konarach drzew, gdzie przyczepiają się do liści za pomocą przylg usytuowanych na końcach palców.

Gatunek ten jest najbardziej ciepłolubny spośród wszystkich płazów występujących w Polsce, toteż gody i składanie jaj u rzekotki drzewnej uzależnione są od temperatury wody. Najczęściej odbywa się to w maju. W czasie kopulacji samiec obejmuje samicę w okoli­cach bioder i pływa z nią przez okres 2-3 dni, dopóki nie złoży ona jaj, które samiec natychmiast zapładnia. Skrzek jest składany w pakie­tach wielkości orzecha włoskiego. Kijanki rozwijają się w wodzie po ok. 2-3 miesiącach. Są lśniącozłotawo ubarwione, a spośród innych kijanek można je rozróżnić po wyjątkowo szerokiej płetwie ogono­wej. Po przeobrażeniu wychodzą z wody – są bardzo podobne do osobników dorosłych, ale bardziej żółto ubarwione. Na początku przebywają wśród wysokich chwastów i krzewów, a w miarę jak do­rastają przenoszą się w korony drzew liściastych. Żywią się głównie owadami zbieranymi z roślin. Późną jesienią zapadają w sen zimowy w norkach ziemnych lub w szczelinach pod kamieniami i innych te­go typu miejscach.

U nas rzekotki zamieszkują głównie tereny nizinne, a także całe pod­górze do wysokości ok. 500 m n.p.m. Spośród wszystkich płazów wy­stępujących w Polsce rzekotki cieszą się największą sympatią ludzi.

Rzekotka drzewna