Brudnica nieparka to gatunek zaliczany do największych szkodników drzew liściastych.
Występuje masowo w ogrodach, sadach, szkółkach i wszelkich skupiskach leśnych, a także w alejach wierzbowych i topolowych, gdzie szkody poczynione przez gąsienice są najczęściej widoczne.
Motyle latają w lipcu i sierpniu.
Gąsienice zimują w skorupkach jajowych, które opuszczają w końcu kwietnia i żerują do początku lipca.
Samice, różniące się od samców większymi rozmiarami i jasnym ubarwieniem, składają jaja kupkami na pniach drzew, płotach, ścianach domów i kamieniach, pokrywając je włoskami z odwłoka w celu ochrony jaj przed mrozem.
Małe gąsienice, niekiedy unoszone wiatrem, szybko rozchodzą się wiosną na sąsiednie drzewa.
Dorosłe gąsienice przepoczwarczają się w szparach kory, między liśćmi, na płotach itp. w luźnych oprzędach.
Samce tego gatunku odbywają loty godowe w ciągu dnia.
Motyl występuje nierzadko wspólnie z białką wierzbówką w skupiskach topól i wierzb.
Szkody poczynione przez te gatunki, powodują niekiedy całkowite ogołocenie drzew z liści, co zmusza z kolei gąsienice do wędrówek w poszukiwaniu pokarmu i wymieranie z głodu oraz od pojawiających się nierzadko masowo pasożytów gąsienic.
Jedną z cech gąsienic nieparki jest niezwykła chwytliwość odnóży, która spadającym gąsienicom w czasie wiatru lub ucieczki przed wrogiem ułatwia zaczepienie o gałąź niekiedy tylko jedną nogą, co wystarcza do zatrzymania się na roślinie i dalszą wędrówkę w poszukiwaniu pokarmu.
Brudnica nieparka