Bylina do 150 cm wysokości, szaroowłosiona, o mocnym, grubym kłączu z licznymi, mięsistymi korzeniami, barwy żółtobrunatnej, łodygi szarozielone, miękko owłosione, krótkogałęziste, ulistnione; liście ogonkowe, jajowate, 3?5-klapowe, brzegiem karbowane; kwiaty bladoróżowe, po kilka w kątach liści; kwitnie od lipca do września; owoc ? rozłupnia.
Występowanie:przydroża, łąki, solniska, rowy, zarośla; jest również powszechnie uprawiana.
Właściwości:prawoślaz lekarski zawiera: flawonoidy, śluzy, pektyny, kwasy organiczne, garbniki, cukry, skrobię, betoinę, sole mineralne, witaminę C. Ma właściwości: wykrztuśne, przeciwzapalne, osłaniające, przyspieszające gojenie, regenerujące.
Zastosowanie weterynaryjne
Macerat z korzenia prawoślazu stosuje się w nieżytach dróg oddechowych, chorobach płuc, dychawicy oskrzelowej, nieżytach przewodu pokarmowego, stanach zapalnych jelit, biegunkach, kaszlu, przeziębieniach, pryszczycy, gruźlicy.
Rozgotowany korzeń prawoślazu, wraz z odwarem, podaje się zwierzętom przy uporczywych zaparciach.
Sproszkowany korzeń prawoślazu podaje się zwierzętom (1?5 łyżek wraz z płynem, np. przy pojeniu) przy zaparciach.
Napar z liści i kwiatów prawoślazu stosuje się do okładów i przemywań w zapaleniu oczu.
Okłady z rozgotowanego korzenia i liści prawoślazu stosuje się w leczeniu trudno gojących się ran, owrzodzeń, guzów ropnych, czyraków, nużycy i innych dermatoz zwierzęcych.
Prawoślaz lekarski