Mimikra to przystosowanie ochronne występujące u zwierząt (głównie u owadów). Polega ono na upodabnianiu się zwierząt bezbronnych do zwierząt zdolnych do obrony (batesowska) albo upodobnianiu się do siebie różnych gatunków zwierząt zdolnych do obrony (müllerowska) poprzez przybranie ich barwy, kształtu, zachowania bądź innych właściwości. Mimikra stanowi jedną z form mimetyzmu.
U roślin mimikra jest zjawiskiem upodabniania się roślin do otoczenia oraz upodabniania się kwiatów do samic owadów zapylających (mimikra seksualna).
Mimikra batesowska (Batesa, batezjańska) jest upodobnieniem się gatunków bezbronnych do form posiadających mechanizmy obronne, takie jak kolce, jad, żądła itp. Przykładami takiej mimikry są m.in. bielinkowate z Amazonii przypominające trujące gatunki z rodziny Heliconidae (przykład stwierdził sam Bates); przeziernik osowiec przypominający wyglądem osę; lancetogłów mleczny przypominający wyglądem jadowitą koralówkę arlekin. Także nieszkodliwe gatunki z rodziny niedźwiedziówkowatych stosują mimikrę Batesa, ponieważ wydają podobne dźwięki co trujące dla nietoperzy gatunki z tej rodziny. Trzmielówka z muchówek swoim wyglądem przypomina uzbrojone w żądła osy.
Nazwa ta pochodzi od nazwiska Henriego Waltera Batesa, który był angielskim przyrodnikiem.
Mimikra müllerowska jest upodobnieniem się wzajemnie do siebie zwierząt, które są zdolne do obrony. Jeżeli dwa gatunki są mylone ze sobą przez drapieżników, to mniejsza liczba osobników obu gatunków ginie zanim drapieżnik nauczy się je omijać.
Nazwa ta pochodzi od nazwiska niemieckiego naturalisty Fritza Müllera (to on pierwszy wytłumaczył ten mechanizm – dowiódł tego matematycznie). Przykładem tej mimikry są motyle: Limenitis archippus oraz Danaus plexippus.