Od połowy XX wieku found footage film polegał na wykorzystywaniu w tworzeniu nowego dzieła istniejących materiałów filmowych, tj. ich fragmentów, innych autorów, którzy zwykle jeszcze żyli.
Obecnie found footage film jest uznawany za ważny nurt współczesnej sztuki filmowej.
Wytwory found footage są uznawane za pełnoprawne utwory artystyczne. Niektórzy teoretycy uważają to za rodzaj sztuki krytycznej.
Found footage zwykle opiera się na cytowaniu istniejącego już utworu wbrew albo w oderwaniu od pierwotnej wersji. Utwór found footage to utwór samoistny.
Technika found footage traktuje pierwotny utwór jako swego rodzaju surowiec oraz materiał twórczy. Łączone są fragmenty cudzych utworów z własnymi, po czym często są przetwarzane.
W plastyce found footage polega na łączeniu oryginalnych fragmentów cudzych dzieł z własnymi utworami artysty oraz ich transformacji (zazwyczaj cyfrowej). W efekcie artysta uzyskuje oryginalne dzieło, samoistny utwór plastyczny.
Do twóców wykorzystujących found footage można zaliczyć m.in. takich artystów jak:
- Wojciech Bruszewski,
- Józef Robakowski,
- Beata Wąsowska,
- Wilhelm Sasnal,
- Tomasz Kozak,
- Anna Baumgart.