Empire to odmiana późnego klasycyzmu powstała we Francji w latach 1800-1815, rozszerzona podczas panowania Napoleona w Europie (w XIX wieku, zwłaszcza w Polsce i w Rosji). Dominował w modzie, architekturze, malarstwie i sztuce użytkowej. Wzorowano się na sztuce starożytnej Grecji, Rzymu i Egiptu.
Styl naśladował elementy architektoniczne rzymskie, greckie i egipskie. Cechy charakterystyczne to ścisła symetria, monumentalizm i nadmierna dekoracyjność w połączeniu z surowością formy architektonicznej. Często stosowanymi elementami zdobienia są orły cesarskie zfestonami w dziobach, sfinksy, kariatydy, płaskie pilastry o złoconych głowicach. Powtarzającym elementem dekoracyjnym była kompozycja litery „N” w wieńcu laurowym oraz draperie z tkanin. Literatura, teatr i malarstwo miały ukazywać potęgę cesarstwa oraz wielkość Napoleona.
Przykładem zastosowania stylu empire są wnętrza pałacowe Luwru, Wersalu, Rueil-Malmaison i Fontainebleau, kościół La Madeleine oraz łuk triumfalny na Placu du Carrousel. W Rosji w stylu empire powstały budowle z początku XIX wieku w Sankt Petersburgu, jak budynki Instytutu Górniczego i Admiralicji. W Polsce można zobaczyć ten styl w Kołobrzegu – pałac rodziny Brunszwickich (von Braunschweig).