Papizm jest określeniem postawy zwolenników działań i postanowień papieża. Odnosi się to także do także do sfery pozareligijnej.
Pojęcie powstało w XVI wieku, w czasach rozłamu w europejskim Kościele na luteranizm i katolicyzm. Protestanci określali papistami (w znaczeniu pejoratywnym) wszystkich katolików z powodu przedkładania przez nich nadrzędności politycznego interesu papieża nad interesem własnego kraju.
W okresie Rewolucji Francuskiej pod koniec XVIII wieku, papistami określano wszystkich zwolenników kardynałów i biskupów, którzy wraz z krwawym zlikwidowaniem monarchii, pozbawieni zostali wpływów na losy Francji. Papiści byli mordowani na równi z członkami francuskiej rodziny królewskiej. Przeciwników papistów określano antypapistami.
Współcześnie, wobec utraty większości politycznych wpływów Watykanu i papiestwa w Europie, określenie „papizm” rzadko pojawia się w debatach politycznych. Używany jest on z reguły przez przeciwników Kościoła Katolickiego, wywodzących się zwłaszcza bądź z kręgów lewicowych, bądź fundamentalistów protestanckich (np. w Irlandii Północnej). Za współczesną odmianę papizmu uważają oni np. członkostwo w Opus Dei, względnie inną aktywność w ramach Kościoła Katolickiego, która interpretowana może być jako przedkładanie dobra Stolicy Apostolskiej nad rację stanu własnej ojczyzny. Współcześnie środowiska lewicowe w Polsce często określają takie postawy polityczne klerykalizmem.