Doktryną Trumana określano program polityki zagranicznej Stanów Zjednoczonych, sformułowany przez prezydenta Harry’ego S. Trumana i przedstawiony 12 marca 1947 roku w orędziu do Kongresu. Według założeń tej doktryny Stany Zjednoczone powinny pomagać narodom, które przeciwstawiają się presji zewnętrznej lub próbom przejęcia siłą władzy nad nimi przez uzbrojone mniejszości. Choć nie było to powiedziane wprost, doktryna odnosiła się do Związku Radzieckiego.
Głównymi państwami, do których odnosiła się doktryna, były Grecja i Turcja ? 22 czerwca 1947 roku Truman podpisał akt przekazujący 400 mln dolarów na ekonomiczną i wojskową pomoc dla tych krajów (250 mln dolarów dla Grecji i 150 mln dolarów dla Turcji).
Doktryna stała się trwałą zasadą polityki zagranicznej Stanów Zjednoczonych, oznaczała ostateczne zerwanie z odradzającą się po wojnie polityką izolacjonizmu.