Doktryna Kennedy’ego, jak sama nazwa wskazuje, została sformułowana przez amerykańskiego prezydenta Johna Kennedy’ego w orędziu skierowanym do Konferencji Sojuszu dla Postępu w Punta del Este 5 lipca 1961 roku. Oznaczała zmianę amerykańskiej polityki zagranicznej w stosunku do państw Ameryki Łacińskiej. Według niej władze amerykańskie będą uznawać i udzielać pomocy militarnej i gospodarczej tym krajom Ameryki Łacińskiej, które będą posiadać rządy wyłonione w demokratycznych wyborach i realizujące zarazem określone reformy społeczne. Celem tej doktryny było doprowadzenie do izolowania komunistycznej Kuby wśród krajów regionu, doprowadzenie do pozbawienia jej członkostwa w Organizacji Państw Amerykańskich oraz zapobieżenie powtórzeniu rewolucji kubańskiej w innych państwach regionu. Doktryna ta obowiązywała do grudnia 1963 roku, kiedy to sformułowano nowa doktrynę Johnsona-Manna.