Człowiek zabawy to jedna z kategorii typologicznych osobowości społecznej Floriana Znanieckiego określająca osoby, które w dzieciństwie i młodości podlegały głównie grupom rówieśniczym, w kręgach zabawy z małą kontrolą osób starszych. W życiu dorosłym tego typu osoby związane są z polityką, prowadzeniem „życia towarzyskiego”, a także wojen. Wojna i polityka są zracjonalizowanymi formami zabaw dziecięcych.
Znaniecki charakteryzuje zabawę jako czynność, która nie jest działaniem nastawionym na to, by jego wytwory miały czemuś służyć w przyszłości, ale ona sama jest czynnością, która jest wartościowana przez uczestników. Zespoły zabawowe są powszechne w społeczeństwach pierwotnych, a w społeczeństwach nowoczesnych tworzone są one jedynie w czasie wolnym od pracy, do którego zaprzęgane są osoby młode przez rodziców. Wyróżnione zostały przez Znanieckiego dwa rodzaje ludzi zabawy: osoby, które w dzieciństwie miały mniejszą kontrolę bardzo zamożnych rodziców oraz osoby z kręgu proletariatu, które „wyzwoliły się” z pracy, zajmując się rabunkiem, kradzieżą, sztuką czy innymi działaniami pozwalającymi im na zarabianie pieniędzy poza pracą najemną. W przypadku kręgu zabawowego, jednostka nie ma trwałych zadań do wykonania, ale musi dostosowywać się do pozostałych uczestników zabawy, natomiast krąg wymyśla nowe zabawy, w którym wszyscy uczestniczą.
Czyli gdyby nie ludzie zabawy, na świecie nie byłoby wojen.
Ja jestem zdania, że zabawa każdemu człowiekowi jest potrzebna, ale do określonego momentu. Bo jak widzę studentów, którzy 80 % swojego czasu poświęcają rozrywce, to mnie trzęsie.