Efekt halo (ang. halo effect, inaczej nazywany także efektem aureoli) to w psychologii tendencja do automatycznego, pozytywnego lub negatywnego (efekt Golema, szatański efekt halo), przypisywania cech osobowościowych na podstawie pozytywnego lub negatywnego wrażenia.
Jest odmianą podstawowego błędu atrybucji. Polega na tym, że przypisanie jednej ważnej pozytywnej lub negatywnej właściwości wpływa na skłonność do przypisywania innych, niezaobserwowanych właściwości, które są zgodne ze znakiem emocjonalnym pierwszego przypisanego atrybutu.
Istotą efektu halo jest przypisanie komuś (atrybucja) ważnej pozytywnej lub negatywnej cechy wewnętrznej. Przypisanie cechy nieważnej nie musi wywołać efektu halo. Najważniejszymi atrybutami, które posiadają moc wywoływania efektu halo, są: inteligencja/głupota, nieatrakcyjność/atrakcyjność fizyczna, elementy wyglądu zewnętrznego (np. schludny/brudny), dobroć/zło.
Nazwa efekt halo wzięła się od zjawiska halo, czyli poświaty, która tworzy się wokół obserwowanych obiektów, np. wokół Księżyca w mroźną noc.
Przykłady efektu halo:
- Mam do czynienia z osobą, którą oceniam jako agresywną i niekulturalną. Będę skłonny myśleć o tym człowieku, że np. ma zaściankowe poglądy i ma niski poziom inteligencji.
- Jedną z ważniejszych wartości jest dla mnie punktualność. Umawiam się z nową osobą na spotkanie i zauważam, że jest ona punktualna, więc będę mieć skłonność do uznania, że jest też inteligentna, przyjazna, uczciwa etc.