Bodziec warunkowy to w teorii odruchów warunkowych pierwotnie obojętny lub mający inne znaczenie bodziec, który regularnie poprzedzając bodziec bezwarunkowy nabiera znaczenia wyzwalającego reakcje związane i typowe dla bodźca bezwarunkowego, z którym był kojarzony. W przypadku warunkowania instrumentalnego bodziec warunkowy jest sygnałem określonej sytuacji, oznacza, że zwierzę może lub powinno wykonać konkretny ruch aby móc zaspokoić jakąś swoją potrzebę np. otrzymać porcję wody.
Oto przykład bodźca warunkowego: eksperymentator zapala żółte światło i zaraz potem daje głodnemu psu jedzenie. Po kilku takich próbach pies zaczyna wydzielać soki żołądkowe i ślinę już na widok żółtego światła. Owa zółta lampka pierwotnie jest nic nie znaczącym sygnałem, ale po kilku zdarzeniach staje się sygnałem warunkowym, czyli zdobywa moc wywoływania reakcji bezwarunkowej (w tym przypadku ślinienia się).