Bodziec dystalny to bodziec działający na narządy zmysłów z pewnej odległości. Bodźcem dystalnym jest np. oglądany ekran komputera, a światło odbite od tego monitora, padające na siatkówkę oka staje się bodźcem proksymalnym.
Zmysły można podzielić na kontaktowe (takie jak zmysł dotyku czy smaku) – nie ma bodźców dystalnych lub bodźce dystalne są jednocześnie proksymalnymi; zmysły odbierające bodźce z dystansu (takie jak wzrok, słuch, węch) – tutaj możemy mówić o bodźcach dystalnych.
Zadaniem mózgu jest odtworzenie w miarę wiarygodnego obrazu bodźca dystalnego w spostrzeżeniu, przy wykorzystaniu informacji, jakich dostarcza o bodźcu zmysł oraz informacji zmagazynowanej w pamięci długotrwałej.