Analogia Iuris to argumentacja, która odwołuje się do założenia o konsekwencji ocen prawodawcy. Jej zastosowanie zakłada, że jeśli obowiązują normy N1, N2 itd. odwołujące się do jakiejś zasady prawa czy oceny, wtedy będzie obowiązywała norma Nn+1, która nie została wyrażona w tekście prawnym, ale odwołuje się do tej samej zasady. W innym ujęciu analogia iuris zakłada zastosowanie do jakiejś sytuacji, która nie jest wyrażona w tekście prawnym, jakiejś zasady prawa (zasady całego systemu lub części systemu prawa).
Od analogii legis analogia iuris różni się tym, że podstawą analogii nie jest konkretny przepis, ale zasada legitymowana uzasadnieniem aksjologicznym. Analogia iuris przyjmuje następujący schemat: jeżeli w ustanowionych normach N1, N2 … Nn ustawodawca preferuje wartość X przed wartością Y, co znajduje wyraz w akceptowanej zasadzie prawa albo jego części, to należy przyjąć, że obowiązuje norma Nn+1 niewyrażona w tekście prawnym, która również preferuje wartość X przed wartością Y.