Ruch antynazistowski powstał na przełomie lat 70. i 80. XX wieku, w odpowiedzi na działanie ruchów neonazistowskich. Nurt od początku swojego istnienia stawiał sobie za zadanie walkę z wszelkimi organizacjami, partiami politycznymi, wydawnictwami oraz osobami, które szerzą neonazizm. Współcześnie uważa się, że oprócz walki z neonazizmem, nurt ten przeciwstawia się także wszelkim formom rasizmu, seksizmu, oraz radykalnego nacjonalizmu, który przez antynazistów jest z reguły utożsamiany z nazizmem.
Zwolennicy antynazizmu mogą zostać podzieleni na dwie, różniące się od siebie nawzajem grupy. Pierwsza z nich opowiada się przeciwko przemocy wymierzonej w stronę wrogów, argumentując, że taka działalność sytuuje jej aktywistów na tym samym poziomie, co bojówki neonazistowskie. Walka według zwolenników tego poglądu powinna polegać na pokojowym propagowaniu ideałów i postaw równości i tolerancji, a także na publicznym potępianiu zachowań nazistowskich. Najbardziej znanym działaczem tej płaszczyzny w Polsce jest stowarzyszenie „Nigdy Więcej”.
Drugi nurt antynazizmu uważa przemoc i agresję za właściwe metody walki politycznej. Sympatycy takiego aktywizmu tworzą bojówki, jak np. Antifa, albo Radykalna Akcja Antyfaszystowska oraz publikują w Internecie materiały zawierające przemoc wobec faktycznych lub domniemanych neonazistów – zapisy filmowe bójek i pobić wrogów ideowych, zamieszek z policją uważaną za instytucję faszystowską etc.
Antynazizm jest często (zwłaszcza na Zachodzie, na przykład w Niemczech i krajach śródziemnomorskich) hasłem podejmowanym głównie przez grupy radykalnie lewicowe, komunistyczne i anarchistyczne. W Polsce lewicowe środowiska antynazistowskie skupione są m.in. w organizacjach takich jak Lewicowa Alternatywa, Pracownicza Demokracja, Nowa Lewica, Młodzi Socjaliści.