Albedo jest stosunkiem ilości promieniowania odbitego do padającego, jest parametrem określającym zdolność odbijania promieni przez daną powierzchnię. W astronomii jest to liczba wskazująca, jaka część światła padającego na ciało niebieskie jest odbijana. Planety Układu Słonecznego mają albedo od 0,1 ? Merkury do 0,73 ? Wenus. Albedo Ziemi wynosi 0,30. Obiektem w Układzie Słonecznym, który odbija najwięcej padającego na niego światła słonecznego jest Enceladus, księżyc Saturna, którego albedo wynosi aż 0,99.
Albedo naszej planety nie jest wielkością stałą i jednakową w każdym miejscu Ziemi. Wartość podana powyżej to A = 0,30 – to wielkość uśredniona po całej powierzchni i czasie. Odbijalność promieniowania słonecznego od Ziemi zależy m.in. od rodzaju podłoża, od pokrywy chmur, obecności pokrywy śnieżnej, obecności i stanu roślinności (pory roku). Ze względu na obecność lądolodów oraz pokrywy lodowej na morzach, w dużych szerokościach geograficznych albedo jest zatem znacznie większe niż w szerokości okołorównikowej. W rzeczywistości zmiana ziemskiego albedo i efekt cieplarniany są często uważane za podstawy możliwych zmian klimatu. Do pewnych celów pojęcie albedo jako odbijalności całego promieniowania słonecznego uśredniona po wszystkich możliwych kątach padania nie jest wystarczająca i wprowadza się precyzyjniejsze definicje odbijalności.