Jest największym gatunkiem z rodziny piskorzowatych. Zwykle piskorze osiągają długość 20-25 cm (rekordziści ok. 35 cm). W odróżnieniu od ślizów piskorze preferują wody wolno płynące lub stojące. Można je również spotkać w miejscach o niewielkiej ilości tlenu w wodzie, a w skrajnych sytuacjach potrafią przetrwać nawet w mule. Często oddychają powietrzem atmosferycznym, które przepuszczają przez jelito.
Piskorze są rybami o nocnym trybie życia. Żywią się drobnymi bezkręgowcami – larwami i jajami owadów, mięczakami, robakami itp. Tarło odbywają zwykle w maju, na płyciznach i mokradłach wśród roślin wodnych. Młode larwy mają charakterystyczne, zewnętrzne skrzela w formie włóknistych wyrostków. Dzięki tym dodatkowym narządom mogą przetrwać nawet w najbardziej niekorzystnych warunkach tlenowych. Skrzela zewnętrzne znikają im po kilku dniach, gdy narybek zaczyna samodzielnie żerować.
Dawniej piskorze występowały w całej Polsce dość pospolicie, obecnie są rybami rzadko spotykanymi. W miejscach liczniejszego występowania są, niestety, często używane przez wędkarzy jako przynęta na ryby drapieżne, szczególnie na szczupaka.
Piskorz