Długość ciała nagórnika skalnego to 19 cm, rozpiętość skrzydeł 35 cm, ciężar 45 g.
Zamieszkuje południowe stoki skalistych gór, na których znajdują się spękane skały wapienne, w pobliżu śnieżnych łach.
Bloki skalne, drzewa i krzewy to miejsca śpiewu samców. Gatunek ten żeruje na pastwiskach, łąkach górskich i w lasach w promieniu kilkuset metrów od gniazda.
Odżywia się owadami – gąsienicami motyli, chrząszczami, ślimakami – rzadziej niewielkimi żabami, jaszczurkami, nasionami i owocami.
Gniazdo zakłada w szczelinie urwistej skały, w miejscu nie osłoniętym i silnie nasłonecznionym. Część zewnętrzna zbudowana jest z łodyg lub krzewinek, środkowa z korzonków i suchego mchu, a wyściółka z drobnych traw. Wyprowadza jeden lęg w roku. Młode opuszczają gniazdo po dwóch tygodniach, jeszcze przed uzyskaniem zdolności do lotu.
Nagórnik skalny występuje w górach na południu Europy, w północnej Afryce i środkowej Azji. Jest ptakiem wędrownym. Zimuje w Afryce Równikowej i na Półwyspie Arabskim. W Polsce, w Karpatach i na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej, gnieździ się około 5-10 par.
Ptak ten w Polsce jest pod ochroną.
Nagórnik skalny