Doktryna industrializacji została sformułowana w okresie międzywojennym w Związku Radzieckim. Przypisywała ona główną rolę w procesie rozwoju rozbudowie przemysłu ciężkiego oraz gałęzi wytwarzających środki produkcji. Po II wojnie światowej narzucono ją krajom objętym radziecką strefą wpływów (w tym także Polsce), w wyniku czego powstały poważne patologie strukturalne w ich gospodarkach, co w pełni ujawniło się w okresie transformacji ustrojowej.